Άρθρο στο ieidiseis.gr
«Μπορεί να υπάρξει βιώσιμη και δίκαιη επανεκκίνηση της οικονομίας;». Αυτή είναι η κύρια ερώτηση που διαπερνά την ελληνική κοινωνία τώρα που ελπίζουμε ότι οδεύουμε προς το τέλος της καταστροφικής πανδημίας.
Στην ερώτηση αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία απαντά με σαφήνεια: ναι, υπάρχει διέξοδος. Και χθες (σσ προχθές) παρουσιάσαμε τον οδικό χάρτη για αυτή τη διέξοδο. Η πρότασή μας είναι ολοκληρωμένη, ρεαλιστική και κοστολογημένη.
Στηρίζεται σε τρεις άξονες: ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους που προέκυψε στη διάρκεια της πανδημίας, ενίσχυση της ρευστότητας των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, μόνιμο και ολιστικό πλαίσιο διαχείρισης του ιδιωτικού χρέους με προστασία της πρώτης κατοικίας των ευάλωτων.
Οι τρεις αυτοί άξονες εξυπηρετούν αντίστοιχους στρατηγικούς στόχους: την θωράκιση της οικονομίας, τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, την δυναμική ανάπτυξη της χώρας μας. Ο κυβερνητικός αντίλογος φανερώνει τη στρατηγική αμηχανία των μαθητευόμενων μάγων του νεοφιλελευθερισμού.
Είναι πραγματικά λυπηρό ότι τη στιγμή που η παγκόσμια συζήτηση γύρω από την εμπειρία της πανδημίας θέτει ως πρώτη προτεραιότητα την ενεργητική παρέμβαση του κράτους στην οικονομία, η ελληνική κυβέρνηση επαναλαμβάνει μονότονα την χιλιοπαιγμένη κασέτα περί λεφτόδεντρων.
Αφήνοντας κατά μέρος την πρόσφατη εμπειρία -όπου ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός, ο μόνος, που έβαλε σε τάξη τα δημόσια οικονομικά- η κυβέρνηση οφείλει να καταλάβει το εξής: βρίσκεται εδώ και καιρό σε αναντιστοιχία με την εποχή της. Αντί να μιλάει για «λεφτόδεντρα», ας ρίξει μια ματιά στο τι συμβαίνει στον σύγχρονο κόσμο.
Και κυρίως ας απαντήσει στην απλή ερώτηση: πόσο κοστολογεί το δικό της πρόγραμμα της αδράνειας και της αδιαφορίας; πόσο θα κοστίσει στη χώρα η κατάρρευση της παραγωγικής της βάσης, το κλείσιμο των επιχειρήσεων, η εκτίναξη της ανεργίας;
Σίγουρα πολύ περισσότερο από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα πρόγραμμα που κοστολογείται στα 5,7δισεκατομμύρια ευρώ. Συν 2,7δις αν υποθέσουμε ότι τα χρέη που θα «κουρευτούν», σύμφωνα με την πρότασή μας, θα εισπράττονταν κάποτε από το Κράτος, υπόθεση εργασίας που προφανώς απέχει πολύ από την πραγματικότητα της πολύ χαμηλής εισπρακτικότητας αυτών των οφειλών.
Το κόστος όμως που πληρώνουμε με την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας είναι σημαντικά μεγαλύτερο: και οικονομικά και κοινωνικά. Η κυβέρνηση απλά περιμένει το τέλος της πανδημίας και νομίζει ότι η οικονομία θα επανεκκινήσει με ένα απλό γύρισμα του διακόπτη στο ON. Κάνει λάθος. Αυτή τη στιγμή η ελληνική οικονομία στεγνώνει.
Για αυτό τον λόγο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορά το μακρινό μέλλον. Αφορά το σήμερα. Γιατί μόνο η ενεργητική παρέμβαση σήμερα μπορεί να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις για μια δυναμική επανεκκίνηση όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Αυτό το ξέρει πολύ καλά ο κόσμος της αγοράς και ο κόσμος της εργασίας.
Η δική τους φωνή, η δική τους αγωνία, η δική τους ανάγκη για μια άμεση αντιμετώπιση της ύφεσης ανατροφοδότησαν τις προγραμματικές επεξεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από μια πολύτιμη εμπειρία διαβούλευσης και διαλόγου.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Αυτή τη στιγμή η κυβερνητική αδράνεια και η ιδεολογική της εμμονή οδηγούν νομοτελειακά σε μία βίαια αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας με κύριο γνώρισμα την συγκεντροποίηση της σε λίγους και ισχυρούς παίχτες.
Είναι μια εξέλιξη που διαπλέκεται με την αύξηση της ανεργίας, τα πολυάριθμα λουκέτα, τη συσσώρευση χρεών σε ιδιώτες, την επιστροφή της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήσουμε τη χώρα να κατρακυλήσει ξανά στις χειρότερες μέρες της κρίσης που άφησε με τόσο κόπο πίσω της.
Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία αποτυπώνει τη διπλή δυνατότητα που έχουμε μπροστά μας: την κατεπείγουσα στήριξη όσων πλήττονται από την πανδημία και την επανεκκίνηση της οικονομίας με κατεύθυνση την προοδευτική αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου μέσα από τους αναγκαίους ριζικούς μετασχηματισμούς.
Εμείς παίρνουμε θέση. Ξεκάθαρη και κοστολογημένη. Η κυβέρνηση;